Program profilaktyczny "Zapobieganie HIV/AIDS i chorobom przenoszonym drogą płciową"

  • Drukuj zawartość bieżącej strony
  • Zapisz tekst bieżącej strony do PDF
29 kwietnia 2015

Każdego roku trafia do naszej placówki kolejna ilość młodych dziewcząt, które niosą z sobą olbrzymi bagaż trudnych doświadczeń życiowych. Analiza literatury przedmiotu, akt osobowych a przede wszystkim indywidualny kontakt z wychowankami dają nam obraz współczesnej wychowanki MOW, na której widzimy z jednej strony niewydolnych wychowawczo, często nie zainteresowanych losem dziecka rodziców, a z drugiej grupę rówieśniczą, której daleko(!) do doskonałości. A pośrodku nasza wychowanka: emocjonalnie rozbita, samotna, nie mająca zaufania do świata dorosłych, niosąca w swojej duszy pamięć wielu psychicznych a często i fizycznych urazów, ofiara ale też i sprawca, kilkunastolatka, której rozwój psychiczny został bardzo poważnie zaburzony przerastającymi ją doświadczeniami.

Autor programu: mgr Agata Marek

Realizacja programu: Natalia Zgajewska - wychowawca

Ocena sytuacji.

Jednym z takich doświadczeń, które staje się udziałem praktycznie wszystkich naszych dziewcząt jest przedwcześnie podjęte współżycie seksualne. Corocznie w naszej placówce 10% wychowanek stanowią dziewczęta będące w ciąży, a niezliczona ilość sytuacji, w których wychowanka sygnalizuje nam obawę, że jest w ciąży, pozwala wnioskować, że znaczna ilość naszych dziewcząt przebywając poza placówką odbywa stosunki seksualne ze stałymi bądź przypadkowymi partnerami.
Konsekwencje takiego postępowania to nieplanowana ciążą z jej następstwami w wymiarze osobistym i społecznym, emocjonalne urazy, pozostawiające w nieukształtowanej jeszcze psychice ślad na całe życie, poczucie winy, ryzyko zakażenia się infekcjami przenoszonymi drogą płciową, w tym wirusem HIV.

Założenia teoretyczne programu.

O konieczności edukacji młodzieży w zakresie problematyki związanej z HIV/AIDS oraz życiem seksualnym nie trzeba dziś nikogo przekonywać. Badania dowodzą, że dzięki tej edukacji część młodzieży znacznie później podejmuje decyzję o rozpoczęciu współżycia seksualnego, a także, że ta część młodych ludzi, która już je rozpoczęła, zmienia swoje zachowania seksualne na "bezpieczniejsze". W deklaracji ONZ z dnia  25 czerwca 2001r. jako pierwszy priorytet wymienia się ochronę osób nie zakażonych, szczególnie ludzi młodych, we wszystkich rejonach świata. A do dziś nie ma lepszego sposobu zapobiegania zakażeniu oraz przeciwdziałaniu epidemii HIV niż profilaktyka oparta o kompleksowe działania w różnych dziedzinach życia.
Nadrzędnym celem planowanej w naszej placówce edukacji dotyczącej HIV/AIDS jest propagowanie bezpiecznych zachowań, dzięki którym wychowanki będą potrafiły uchronić się przed zakażeniem HIV.
Aby skutecznie zrealizować cele programu profilaktycznego dotyczącego problematyki HIV/AIDS i chorób przenoszonych drogą płciową, należy zwrócić uwagę na to, aby wychowanki posiadały podstawową wiedzę na temat tego, w jaki sposób rozwijają się fizycznie i emocjonalnie. Ponieważ HIV rozprzestrzenia się głównie na drodze kontaktów seksualnych, a ryzyko zakażenia zwiększa się u osób cierpiących na choroby przenoszone drogą płciową, wychowanki muszą mieć również rzetelną wiedzę na temat menstruacji, stosunku płciowego, zapłodnienia, ciąży, metod antykoncepcyjnych, fizjologii kobiety, zasad higieny osobistej, zanim obejmie je program profilaktyczny dotyczący HIV/AIDS. Muszą również posiadać umiejętność swobodnego wypowiadania się na tematy związane z seksem, za pomocą powszechnie akceptowanego słownictwa. Dlatego też realizacja programu obejmować będzie dwa etapy:
I  etap - cykl zajęć wprowadzający do w/w tematyki, poprzedzony treningiem interpersonalnym
II etap - profilaktyka HIV/AIDS

I etap programu obejmuje cykl dziesięciu zajęć i realizację następujących celów:
1.    Ustalenie norm i zasad pracy w grupie. Ankieta sprawdzająca poziom wiedzy uczestniczek zajęć
2.    "Jak mówić o seksie" - ćwiczenie umiejętności rozmawiania o seksie w sposób powszechnie akceptowany
3.    "Co się dzieje z moim ciałem" - fizjologia kobiety
4.    "Do czego potrzebny mi seks" - różnice pomiędzy oczekiwaniami kobiet i mężczyzn
5.    "Jak ona to robi" - czyli miłość bez seksu
6.    Przedwczesna inicjacja seksualna - powody dla których ludzie powinni poczekać z rozpoczęciem współżycia seksualnego
7.    Zagrożenia jakie niesie ze sobą seks bez zabezpieczenia - choroby przenoszone drogą płciową
8.    Nieplanowana ciąża i co dalej
9.    "Jak chodzić i nie zajść" - metody antykoncepcyjne
10.    Podsumowanie zajęć. Ankieta ewaluacyjna

Cele:
1.    Pogłębienie rozumienia takich wartości jak: miłość, życie ludzkie, rodzina
2.    Przygotowanie wychowanek do odpowiedzialności za siebie i drugiego człowieka
3.    Profilaktyka chorób przenoszonych drogą płciową
4.    Zmniejszenie ilości przedwczesnych ciąż u wychowanek
5.    Przekazanie wiedzy na temat fizjologii kobiety i metod antykoncepcyjnych
6.    Kształtowanie umiejętności kulturalnego rozmawiania o sprawach związanych z seksualnością człowieka

Spodziewane efekty realizacji I etapu programu:
1.    Wychowanka umie:
a)    rozpoznać niepokojące objawy świadczące o rozwijającym się schorzeniu ginekologicznym
b)    dokonywać krytycznej weryfikacji poglądów własnych i cudzych, w tym informacji przekazywanych przez czasopisma młodzieżowe
c)    podać powody dla których młodzi ludzie powinni wstrzymać się z decyzją o podjęciu współżycia seksualnego
2.    Wychowanka wie:
a)    jakie zagrożenia niesie za sobą współżycie seksualne bez zabezpieczenia
b)    jakie istnieją możliwości zabezpieczenia się przed niechcianą ciążą i chorobami przenoszonymi drogą płciową
c)    gdzie może zaopatrzyć się w środki antykoncepcyjne
d)    że istnieją różnice w oczekiwaniach seksualnych między kobietami a mężczyznami

Aktywne uczestnictwo w zajęciach sprzyjać będzie kształtowaniu postaw:

  • pozytywnego odniesienia płciowości do wartości nadrzędnych takich jak: rodzina, poszanowanie życia ludzkiego, małżeństwo, miłość
  • akceptacji własnej płciowości
  • życzliwości i empatii
  • odpowiedzialności za siebie i drugiego człowieka
  • szacunku dla drugiego człowieka i jego prawa do intymności

Odpowiedzialne postępowanie odgrywa najważniejszą rolę w zapobieganiu HIV/AIDS, a młodzież nie może być w pełni odpowiedzialna, jeśli nie ma odpowiednich informacji, nie potrafi podejmować słusznych decyzji i dokonywać słusznych wyborów.  Dlatego realizacja

II etapu programu obejmuje cztery części:
1.    Podstawowe wiadomości o HIV/AIDS i chorobach przenoszonych drogą płciową
2.    Kształtowanie asertywnych zachowań
3.    Uczenie odpowiedzialności: seks z zabezpieczeniem
4.    Zrozumienie i tolerancja wobec osób chorych na AIDS

Cele programowe:
Każda wychowanka biorąca udział w zajęciach powinna:
a)    wiedzieć czym różni się HIV od AIDS i chorób przenoszonych drogą płciową
b)    wiedzieć w jaki sposób może dojść do zakażenia HIV
c)    wiedzieć w jakich sytuacjach nie istnieje ryzyko zakażenia się wirusem HIV
d)    umieć ocenić skuteczność poszczególnych metod zapobiegania zakażeniu
e)    wiedzieć dlaczego i jak unikać przedwczesnej inicjacji seksualnej lub przypadkowych kontaktów seksualnych
f)    umieć rozpoznać i uniknąć sytuacji, w których mogłaby zostać seksualnie wykorzystana
g)    posiadać niezbędne informacje do podejmowania przemyślanych decyzji dotyczących własnego zdrowia, które mogą ochronić ją przed zakażeniem HIV
h)    mieć świadomość zagrożeń i umieć zachować się asertywnie, kiedy pojawi się presja, aby odbyć stosunek seksualny
i)    umieć wytłumaczyć partnerowi powody, dla których należy zabezpieczyć się podczas stosunku seksualnego u umieć powiedzieć "nie" w przypadku nakłaniania do odbycia stosunku seksualnego bez zabezpieczenia
j)    wiedzieć gdzie można zaopatrzyć się w prezerwatywy
k)    wiedzieć gdzie i kiedy zbadać się w kierunku zakażenia wirusem HIV
l)    wiedzieć jakie procedury towarzyszą przeprowadzaniu testu na HIV i jakie są możliwości uzyskania wsparcia
m)    zrozumieć, że AIDS wpływa na wszystkie sfery życia zakażonego człowieka i jego bliskich
n)    umieć przyjąć postawę tolerancyjną wobec osób żyjących z HIV/AIDS
o)    umieć i chcieć podzielić się swoją wiedzą z osobami zaprzyjaźnionymi

Zawartość merytoryczna II etapu programu:

Podstawowa wiedza na temat HIV/AIDS

  • Test ustalający poziom wiedzy wychowanek
  • HIV/AIDS - czy mnie dotyczy? - uświadomienie, że HIV/AIDS dotyczy nas wszystkich
  • HIV/AIDS - co to właściwie jest - podstawowe pytania i odpowiedzi
  • Jak można zakazić się HIV - informacje na temat sposobów zakażenia
  • Kiedy nie można zakazić się HIV - rozwianie nieuzasadnionych obaw
  • Co się dzieje po zakażeniu HIV - informacje o okienku serologicznym, okresie bezobjawowym, kiedy HIV przechodzi w AIDS, jak przebiega choroba, jakie są jej objawy i symptomy
  • Jak uchronić się przed zakażeniem - nauka oceny skuteczności metod zabezpieczających przed zakażeniem
  • Styl życia a ryzyko zakażenia się HIV - zachowania ryzykowne, ocena własnej podatności na zakażenie
  • Gdzie i jak szukać pomocy w przypadku podejrzenia o zakażenie HIV - informacje o placówkach, w których można uzyskać pomoc
  • Omówienie ryzyka zakażenia HIV w związku z braniem narkotyków
  • Test ewaluacyjny

Kształtowanie umiejętności asertywnych zachowań

  • Trening zachowań asertywnych - ćwiczenie umiejętności bycia asertywnym
  • Ćwiczenie umiejętności tworzenia asertywnego komunikatu w sytuacjach związanych z odmową podjęcia współżycia seksualnego lub przyjęcia narkotyku
  • Ćwiczenie umiejętności reagowania na namowy - techniki opóźniania, targowania się oraz odmawiania
  • Przemoc seksualna - jak unikać tego typu sytuacji, jak sobie radzić w przypadku zagrożenia przemocą seksualną
  • Test ewaluacyjny

Uczenie odpowiedzialności - seks z zabezpieczeniem

  • Informacje na temat prezerwatyw i ich używania - ćwiczenie umiejętności posługiwania się prezerwatywą
  • Seks z zabezpieczeniem - ćwiczenie umiejętności argumentowania konieczności stosowania prezerwatywy podczas stosunku
  • Seks z zabezpieczeniem - ćwiczenie nie poddawania się presji odbycia stosunku seksualnego bez zabezpieczenia
  • Test ewaluacyjny

Uczenie tolerancji i wyrozumiałości wobec osób żyjących z HIV i chorych na AIDS

  • Wprowadzenie pojęcia dyskryminacji
  • Zasady higieny i opieki nad osobą chorą na AIDS
  • Jak zadbać o własne bezpieczeństwo z osobą chorą
  • Jak mogę pomóc innym w uchronieniu się przed zakażeniem HIV
  • Test ewaluacyjny – końcowy

Obudowa dydaktyczna

Metody pracy:

  • mini wykład prowadzącego - metoda stosowana przy wprowadzaniu nowych informacji, wyjaśnianiu nowych pojęć, jako wprowadzenie do omawianego problemu
  • komentarz prowadzącego - metoda stosowana przy omawianiu ćwiczeń, przy samodzielnej pracy indywidualnej lub zespołowej, przy podsumowywaniu zajęć
  • burza mózgów - metoda stosowana przy poszukiwaniu rozwiązań omawianego problemu, wykorzystująca twórcze myślenie wychowanek, ośmielająca wychowanki, które niechętnie zabierają głos w dyskusji, służąca szybkiemu zbieraniu dużej ilości pomysłów i opinii
  • dyskusja - metoda stosowana dla umożliwienia swobodnej wymiany poglądów, pomagająca wyjaśnić i zrozumieć własne myśli, uczucia i postawy
  • informacje zwrotne
  • analiza przypadku/ metoda sytuacyjna - fikcyjne opowieści, które pozwalają wychowankom zdecydować jak jej bohaterowie powinni się zachować w określonych sytuacjach i jakie mogą być konsekwencje podjętych przez nich działań
  • odgrywanie ról - metoda stosowana przy przedstawianiu krótkich inscenizacji, opisujących możliwe sytuacje "z życia"

Formy prowadzenia zajęć:

  • praca indywidualna
  • praca w zespołach
  • praca z wykorzystaniem kart ćwiczeń
  • ćwiczenia warsztatowe
  • filmy fabularne i omówienie
    •    „Kids” – ukazujący różnice w traktowaniu seksu przez dorastających chłopców i dziewczęta oraz typowe sytuacje sprzyjające zakażeniu HIV
    •    „Oskarżeni” – traktujący o problemie zachowań prowokujących przemoc seksualną
    •    „Filadelfia” – pokazujący problem dyskryminacji osób chorych na AIDS
    •    „Podążaj w stronę światła” – wzruszający film o umieraniu dziecka chorego na AIDS

Warunki wdrożenia programu

Warunkiem realizacji programu jest zaangażowanie do jego prowadzenia pięciu wychowawców oraz dwóch psychologów. Aby program objął wszystkie wychowanki Ośrodka zajęcia muszą odbywać się we wszystkich grupach - początkujących i zaawansowanych w jednym czasie. Konieczne jest zrealizowanie szkolenia wychowawców w ww tematyce. Wskazane również  są cykliczne spotkania zespołu prowadzącego, służące wymianie doświadczeń, omawianiu pojawiających się problemów, dzieleniu się spostrzeżeniami.

Projekt ewaluacji

W celu stwierdzenia w jakim stopniu realizowane są cele programowe oraz jakie są efekty prowadzonych działań program objęty będzie ewaluacją.
Podstawę ewaluacji stanowić będą:

  • Test początkowy sprawdzający poziom wiedzy wychowanek na wejściu
  • Test sprawdzający wiedzę na temat HIV/AIDS
  • Test sprawdzający zakres opanowania materiału z zakresu asertywności
  • Test sprawdzający zakres opanowania materiału z zakresu "Odpowiedzialne zachowanie - seks z zabezpieczeniem"
  • Test końcowy sprawdzający postęp w rozwoju wiedzy, umiejętności i postaw

Ponadto ewaluacji programu służyć będą:

  • Obserwacje poczynione w trakcie zajęć odnotowywane w arkuszu spostrzeżeń
  • Informacje zwrotne od uczestniczek zajęć
  • Informacje od wychowawców i nauczycieli
  • Przeprowadzane ćwiczenia sprawdzające umiejętność wykorzystania zdobytej wiedzy

Bibliografia:
1.    AIDS – nowe wyzwanie, stare problemy: zaburzenia psychiczne związane z AIDS pod red. Tadeusza Nasierowskiego i in., Warszawa, 1992
2.    Graczyk M., Wojciechowski T., Zaraza. Czarna Afryka umiera na AIDS, Wprost, 2000, nr 30, s. 92
3.    Johnson E., Jak możesz uniknąć AIDS, Warszawa 1992
4.    Pokonać AIDS: jak to zrobić? Raport Specjalny, Świat Nauki, 1998, nr9, s.23 – 25
5.    Prawne problemy AIDS pod red. A.Szwarca, Warszawa, 1990
6.    Skrzydłowska K. Zapanować nad HIV, Życie, 1998, nr 269, s. 5
7.    Szymańska J. Programy profilaktyczne. Podstawy profesjonalnej psychoprofilaktyki. Warszawa 2000
8.    Zapobieganie HIV/AIDS i chorobom przenoszonym drogą płciową. Podręcznik dla twórców programu edukacyjnego. Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP). Krajowe Centrum ds. AIDS. Społeczny Komitet ds. AIDS, 2001